Filiżanka

Znaleziony, zapisany ... zapomniany

- wiersz dla miłośników kawy :)

Filiżanka 

Filiżanka z uszkiem u boku,

Stoi przede mną na talerzyku,

Obłoczek aromatu z niej się unosi,

Łyknąć łyczek aż się prosi.

Ustami lekko dotykam filiżanki,

Zawsze przyjemniej jest pić, jak ze szklanki,

Krzepi Twe serce krzepi ciało,

Umysł ożywia jest doskonała.

Czy to z mleczkiem czy śmietanką,

Jest to wonne miłe danko,

Mile jest wypić z koleżanką,

Przeplatając picie pogadanką.

Gdy wokół aromat się unosi,

Dodaje nastroju spokój przynosi,

Pita w porę podbudowuje,

W większej ilości czasem rujnuje.

Szczególnie rano ożywia w czas,

Dodaje wigoru pobudza nas,

Pita z umiarem w południowej porze,

Wzmacnia nasz umysł, więcej możesz.

***

Zainspirowana, wręcz natchniona (hi hi)

pędzę po filiżankę ... oj będzie decoupagowa przygoda :)

Będzie też prezencik, bo w odwiedziny do koleżanki się wybieram!

Tak pomyślałam i tak też zrobiłam !

Filiżankę zmieniłam, bo taka smutna golusieńka była !

Kolorków jej dodałam, serducha mego kawałek 

i kroplę marzeń na malusi dodatek :)

A oto filiżanka w oryginale ... prawda, że smutna była ?

Pozdrawiam cieplutko wszystkich wielbicieli kawusi  

i nie tylko (rzecz oczywista ) !

bea